حسن هنوز حسن ِ
و البته که این یک نکته فوق العاده است
که آدم همونی باشه که بوده
بلکم بهتر
دارم دومین پروپوزال عمرم رو می نویسم
اولین پروپوزال زندگیم رو نوشتم
به مبلغ ده میلیون
یک هیجانی داشت که نگو
خوب شاید برای خیلیا هنوز پیش نیومده باشه
اما در هنگام رفتن به مرحله بعد
خانواده و بزرگترا هر حسی که داشته باشن، تهش نگرانیه هست
و این نگرانیه میشه یه حس غالب
اما دوستان ...
انچنان اطمینان و حسای خوب رو منتقل می کنن که حد و مرز نداره
و عجیب اینه که توی این بازه بدجوری به این اطمینانه احتیاج داری
فلذا
به دوستان و برخودشون و حرفاشون و لبخنداشون و فشار دستاشون
بدرقم افتخار می کنم
یعنی موندم معطل که نوبت دراگو و باقال و فرانچی و عابدزاده و مهران و ...
بشه، تا بتونم، بتونیم، جبران کنیم
فکر کن داری با حسن فیلم میبینی
که یهویی میبینی آرتیسته! داره با خودنویس چیز می نوییسه
بعد میگی ... هِییییییی دلم خواست
سه چهار روز بعدش
فکر کن تو آشپزخونه داری چای میریزی
حسن میاد و میگه چشات رو ببند
و وقتی چشات رو باز می کنی یه خودنویس معرکه ی اسکنت تو دستاته
یعنی به خاطر همین خودنویسه هم که شده
جوونا باید بیان این طرف خط
از ما گفتن
نمیدونم کی گفته که:
مواظب آرزوهاتون باشین
چون ممکنه برآورده بشن
دلم می خواد یه فیلمی ببینیم که آرتیسته! فورد موستانگ داشته باشه
بعد من بگم هِیییی دلم خواست
یک دو ساعتی هست که برادر شجریان فقط با دو آهنگ حضور داره
اولیش رو می خونه: گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن
و در ادامه اولی هست:
گر تکیه دهی وقتی، بر تخت سلیمان ده
گر پنجه زنی روزی در پنجه رستم زن
آهنگ دیگه ش هم همون بهار ِ
که می فرماید:
گر نکوبیم شیشه غم را به سنگ ... هفت رنگش می شود هفتاد رنگ
توی شرکت بزرگ و شعارگونه رو وایتبرد نوشتیم:
گر تکیه دهی وقتی، بر تخت سلیمان ده
گر پنجه زنی روزی در پنجه رستم زن
البته یه وقتایی هم هست که راحت و آسوده به تخت تکیه دادی
که یهو برادر سلیمان از راه می رسه
یا پنجه که سهله، دک و دنده ت رو هم رستم خورد می کنه
آقا یه بسته چای میخری 5 تومن
مملکته به قرآن
آقای احمدی نژاد این بود نفت بر سر سفره ها؟!
امروز هم میهن با سروش مصاحبه کرده بود
بعد برادر سروش هم خیلی کول گفته بود:
من آقای احمدی نژاد را جدی نمی گیرم. به نظر من
وقتی یه مهندس در مورد انرژی هسته ای اینطور صحبت می کنه،
باید در سیستم علمی دانشگاهها و مدرک دادنشون تجدید نظر کرد
خوش به حال جام لبریز از شراب
پسر عمه میگه که این کار عددش یوقوره (یُغُر ِ )
Yoghor e
میگم یعنی چی؟
میگه یعنی اگه بتونی بگیری و انجامش بدی، دیگه تا اخر عمر نمی خواد کار کنی
میگم خوب مثلا تو چه مایه هایی میشه یوقور؟
میگه دو سه میلیارد
ملت خوشن ها
آقا رفتیم باغ حسن اینا
(البته باغ که چه عرض کنم ... باغات)
بعد یعنی معرکه بودها ... معرکه
یه نگا به اینا بنداز
داریم عمرمون رو تو شهر و پای کامپیوتر تلف می کنیم
الان یکی از ایده آلای من این شده که سی کیلومتری مشهد،
منم ده بیست هکتار زمین داشته باشم و همونجام زندگی کنم
این حسن هم بیکار ِ که معمار شده
باید میرفت و کشاورز می شد و همونجا زندگی می کرد
فکر کن
نه سر و صدایی
نه ساختمونی جلوی چشت
همین که در عادی ترین شرایط هم آسمون رو تا اون ته مهاش میبینی
خیلیه دیگه
یه اعتراف
اونم اینکه
عمری فکر می کردم این معمار جماعت صرفا نقاشی می کنن
و جز افه اومدن چیزی بارشون نیست
آمااااا
همین حسن خودمون یه ماه نشده، هفت تا بانک ملی رو طراحی داخلی کرده خوف ها
از در و دیوار و میز و باجه بگیر تا سقف و نورپردازی
حالا آشپزخونه های اون برجه بماند
خوشمان آمد
پاشدیم با حسن رفتیم شهر کتاب میرداماد
18 تا کتاب توپ خریدیم و اومدیم
فازی داد ها
تازه اصل فازش اینجا بود که وقتی رفتیم که آقا پولش رو حساب کنه
نشان مامور مخصوص حاکم بزرگ (باقال) رو نشون دادیم
آقاهه هم تعظیمی کرد و پول نگرفت!
به جان جفت بچه م راست می گم
فک کن اون کتاب "نیازعلی ندارد" رو هم پیدا کردیم و خریدیم
نوستالژی دوران کودکی (عطوفت)
مال برادر درویشیان بود
اولین سری محصولات GPS ما امروز وارد کشور گردید!
فعلا که داریم نگاش می کنیم
انی وی
میفرماید که:
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در عاصف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند رو
من از آن روز که در بند تو ام آزادم
یعنی این نامجو بدرقم حضور داشت
در زمزمه ها و سوت زدنهای صبحگاهی
و شبانگاهی
تکراری شد دیگه
فعلا تو کار پنجه رستمیم
آقا این ابوی هر دفعه 500 تومن (هزار تومن) می دادن
که یه آمپول بزنن به چشمشون
یعنی سرنگ تو تخم چشم تزریق می شد
تا اینکه همه چی هماهنگ باشه
گفتم که بدونین که این قند خیلی بدچیزیه
اینقد شیرینی نخورین
واقعا می گما
یک نصیحت هندی:
اگر دو تا نان داری یکی را به فقیر یده
دیگری را بفروش و با پولش شاخه ای نرگس بخر
و روحت را تغذیه کن
اینو مادر رو یک تیکه کاغذ نوشته بود و با کادو تولد داد
.
یه نوشته هایی یه وقتایی خیلی رو آدم تاثیر می ذاره (البته آدم)
مثلا تو یه اوضاع فوبار، با کلی حس بد و شکایت
شهردار شهر سرد یه چیزه خیلی باحال گفت
یه چیزی که اون موقع خیلی تاثیر داشت
گفت:
یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط اندازه دشت
افسانه زندگی چنین است عزیز
در سایه کوه باید از دشت گذشت
خلاصه که زندگی یُقوره
Yoghorrrr
همیشه فکر می کردم ازدواج که کنم
ظهر خسته و کوفته برگردم خونه
بعد که در رو باز کردم، قبل از سلام و همه چی
با صدای بلند (تو فاز سلطان و شبان) بگم:
آهااااااای زززززن ... پس این غذا چی شد؟
بعد حسن در حالیکه چادر دور کمرش پیچیده بیاد و بگه
کباب بره داریم آقا!
زهی خیال باطل
بجاش یه روز حسن با یک کوله پر از ماکارونی و سالاد (سالاد ِ قوی ها)
اومد شرکت و زدیم به بدن ردیففف
گرافیکش از کباب بره خیلی بالاتر بود
خیلی
آقا این پروپوزالایی که می نویسم در مورد نقش تشکلهای مردمی در مدیریت بحرانه
لذا کمی در باب بحران سرچ کردم
خیلی خوفه ها
مثلا می دونین وقتی زلزله میاد چند تا بحران داریم؟
بیست و هفت تا
از نجات مصدومین گرفته تا بحران زنان سرپرست خانوار
یه سال دیگه
پولامون رو جمع کردیم
دو تا کوله خریدیم
اون وقت با هم می ریم پراگ
یه دوری هم تو یوروپ میزنیم
و همه اینها به سادگی صورت خواهد پذیرفت
چطوری؟
با هاسپیتالیتی کلاب!
(یا یه چیزی تو همین مایه ها)
خیلی وقته که ننوشتم و کلی م نوشتنم میاد
اما خواب نیز به هکذا
So so
می فرماید که:
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
No comments:
Post a Comment