می تونی جک اسپارو صدام کنین
ایف یو مایند البته
December 27, 2007
December 18, 2007
December 17, 2007
فردا سومین همایش بین المللی مدیریت تو سالن اجلاس سران برگزار میشه
شرکت معزز، عظیم، بزرگ و خوفناک ما هم قرار بود در حایشه این همایش
یه غرفه داشته باشه و خدمات و محصولات گرانبهاش رو
به خورد مدیریان محترم بده
به همین دلیل، یه هفته است که مثل اسب
تا ساعت 8 شب در شرکت مانده
و کار می کنیم تا برای همایش آمادگی کامل داشته باشیم
و امروز در حالیکه کارها همه به سرانجام رسیده بود
از دبیر خونه همایش تماس گرفته شد و گفتن که غرفه مالیده
چرا؟
احمدی نژاد عزیز و دوست داشتنی
گفته که در همایش های پژوهشی فعالیت بازرگانی نباید باشه!
لذا
...
پ.ن1:اگه یه روز در نهایت اشتها بخوام اولین گازم رو
به یه ساندویچ خیلی هیجان انگیز بزنم
و ناگاه دست احمدی نژاد بیاد و اون ساندویچ رو بگیره
هیچ تعجب نمی کنم
هیچ
پ.ن2: اینکه این مساله در کمتر از 20 ساعت به همایش ابلاغ بشه،
و دبیرخونه هم اون رو به بقیه بگه، در دولت کنونی اصلا عجیب نیست
این کار درست مثل استفاده از ترکیب ِ
" اولین گاز رو به یک ساندویچ زدنِ"
پ.ن3: از اینکه فعالیتهای اقتصادی شرکت ما
تا این حد مورد توجه دولت محترم ِ،
احساس بُلد شدگی می کنم.
December 14, 2007
December 13, 2007
December 8, 2007
یه روز یه پیرمرده 90 ساله میره پیش دکتر برای چکاپ
بعد از انجام آزمایشات دکتر از حال روحیش می پرسه
پیرمرده میگه تووووپ،
تازگیا با یه دختر 25 ساله ازدواج کردم
و الانم همسرم سه ماهه که بارداره
و من بی صبرانه منتظر به دنیا اومدن فرزندم هستم
دکتره میگه، یه داستان برات دارم
پیرمرده میگه بگو
دکتره میگه:
یه دوست شکارچیه خوفی دارم من که یه روز
که با عجله داشته می رفته شکار
اشتباهی به جای تفنگش چترش رو برمی داره
همینطور که تو جنگل داشته می رفته یهو یه پلنگه بهش حمله می کنه
اونم چتر رو میگیره طرفش و بننننگ
و پلنگه می میره
پیرمده شاکی میشه که برو آقا
با چتر که نمیشه پلنگ کشت
حتما یکی دیگه با تیر زدتش
دکتره میگه دقیقاً همینطوره.
بنابراین هر وقت داشتین با قاطعیت در مورد اطمینانتون حرف می زدین
بدونین که به جای تفنگ ممکنه چتر دستتون باشه
و بارداری اون دختر 25 ساله، کار شمای پیرمرد نباشه
علما میگن اوت اف باکس باشین کلا
کوول نیز به هکذا
December 7, 2007
December 2, 2007
November 4, 2007
ربود چشم و رخ و زلف آن بت رعنا
یکی قرار و دوم طاقت و سوم پروا
قرار و طاقت و پروای من سه چیز ربود
یکی جمال و دوم چهره و سوم سیما
جمال و چهره و سیماش در جهان افکند
یکی بلا و دوم فتنه و سوم غوغا
بلا و فتنه و غوغای من ز فرقت اوست
یکی مدام و دوم بیحد و سوم هرجا
مدام و بی حد و هرجای عشق او شدم
یکی غریب و دوم عاشق و سوم رسوا
غریب و عاشق و رسوا چنان شدم که شدند
یکی چو بشر و دوم وامق و سوم عذرا
چو بشر و وامق و عذرا ز من بیاموزند
یکی فغان و دوم ناله و سوم سودا
...
...
مولانا
علاوه بر تمام صفاتی که
در موردش به کار میره
آدم بسیار باحالی هم بوده
چون ایجاد یه همچین ترکیبی
بیش از هر چیز
نیاز به باحالی شاعر داشته
و لاغیر
Labels: Poetry 2 Comments
October 28, 2007
خُب که چی؟ نیما، رجا، نسیم، رزا و آزاده خوابیدن و این سوال داره رو مغزم پیاده روی می کنه خُب که چی؟ خُب که چی؟ می دونم پیاده روی هیولا تموم میشه و چند روز بعد ردپایی َم ازش نمی مونه اما امشب گیرم و زیر این علامت سواله موندم همه کاری کردم که دودرش کنم ولی لامصب ول کن معامله نیست انگاری پاشو کرده تو یه کفش که امشب رو با حضور سهمگینش چراغونی کنه! اونم با چراغایی که یکی یکی روشن و خاموش میشن و تکرار می کنن خُب که چی؟ خُب که چی؟ می گم کار می کنیم، خونه می خریم می ریم، می چرخیم، می سازیم، می کاریم، رد میندازیم منقلب می کنیم، متحول می کنیم، تربیت می کنیم و بعد هیولای پرسشگر می غره که: خُب که چی؟ و من تکرار می کنم خُب که چی؟ دیوارا و تاریکی و صدای فن کامپیوتر هم تکرار می کنن خُب که چی؟ این پشه های لعنتی هم با هیولای پرسشگر همدستن حتی کامپیوتر نسیم با این پیغام Low disk space on drive D همه و همه امشب دست به دست هم دادن منو تنها گیر آوردن و پُتک رو می کوبن با قدرت و همزمان خُب که چی؟ همه اون شیش میلیارد و خورده ی دیگه آدمای کره زمین همه قربانیای قبلی و بعدی هیولا هم ککشون نمی گزه که من امشب زیر این سواله دارم می زایم اصلا مشکل اصلی همین آدمان اونقدر زیادن که وسطشون نابود می شی پشم این دنیایم به حساب نمیای مالیدی اساسی ها حالا هی زور بزن، هی جُل جُل کن هی رویا بباف، هی رویا محقق کن، هی و هی و هی خُب که چی؟ وسط این همه آدم خُب که چی؟ آزاده بلند میشه چایی میاره و جبر جغرافیایی می خونه و می خنده می خنده و من تعجب می کنم حتی خطاب به لبخندش می گم: خُب که چی؟ آزاده 6 واحد این هیولا رو پاس کرده سعی می کنه روشنم کنه و منی که هر ترم این 6 واحد رو حذف کردم حالا حالاها روشن بشو نیستم آزاده می خوابه و من باز دور میزنم و همنوایی شبانه ارکستر چوبها و گچها و پلاستیکها و فلزات و مولکولهای هوا رو گوش می کنم خُب که چی؟ خُب که چی؟ ساعت 3 شده و من باید 8 سر کار باشم نمی تونم بخوابم چون هنوز جوابی برای سوال تکراری بالشت ندارم تو آشپزخونه پشت میز میشینم چراغو میارم پایین ِ پایین پنجره رو باز میکنم و همزمان با ضربات پتک هیولا به آدما فکر می کنم آزاده، مامان، بابا خانواده دوستان به هر حال یه چن تایی از شیش میلیارد و خورده ای میشن دارم تسلیم میشم تمام زورم رو میزنم که جلوی جواب رو بگیرم اما این پتک هیولا توانی برام نذاشته هرچی میگذره انگار نیروش بیشتر میشه خُب که چی؟ خُب که چی؟ دیگه نمی تونم و وا میدم شاید یه خودکشی دسته جمعی مثل دلفینا ... دلفینا موجودات باهوشین چشامو می بندیم چند لحظه سکوت تا یخچال و کابینت جوابم رو تائید کنن و دیگه پتکی فرو نمیاد هیولا به هدفش رسید پتکش رو برداشت و منو با دلفینا تنها گذاشت تا همین امروز، فردا بیاد سراغ یکی از شماها و پتکش رو بکوبه و زمزمه کنه خُب که چی؟
October 25, 2007
October 24, 2007
October 23, 2007
یا مثلا همین محسن نامجو
این جو ِ موجود، فارغ! از نبود یک خواننده متفاوت
بر می گرده به یه چیزایی که توشه
که اون چیزا رو بعضیا نبوغ می گن، بعضیا مشنگی، بعضیا ... بلاب بلاب بلاب
می خونه که:
یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
خود را چو فرو ریزم، با خاک درآمیزن
...
یک روز سر زلف بلوندت
...
یک روز دو چشمم خیس، یک روز دلم چون گیس
آشفته و ریساریس
...
خلاصه بعد از کلی از زلف و گیس و مو گفتن
اون یه چیزی رو رو می کنه
اونجایی که بر وزن ای واااای، ای وااای، ای وای
میگه:
سِشُوااار، سِشُواااار، سِشُوار
اینه
اون اوت اف باکسی که میگن
Labels: Music 1 Comments
October 22, 2007
36 مهتابی و 8 کلید
36 مهتابی و 8 کلیدی که جبر زمانه
آنها را کنار یکدیگر قرار داده
آنچنان نزدیک که با گذاشتن کف دستی
36 مهتابی در یک زمان روشن شوند
و یو کنت ایمجن که چه صدای باشکوهی داره روشن شدن همزنان
36 تا مهتابی
دلینگ دلینگ دلینگ دلینگ دلینگ دلینگ
لینگ لینگ لینگ لینگ لینگ لینگ
نگ نگ نگ نگ نگ نگ نگ
گ گ گ گ گ گ گ گ
October 20, 2007
بچه های نیمه شب*
+ در کشوری که حقیقت آن چیزی است که دستور داده اند باشد،
واقعیت عملا موجودیت خود را از دست می دهد
و هر چیزی ممکن است، به جز آنچه اعلام می شود.
+ همه 600 میلیون تخمکی که جمعیت هند را به وجود آورده است،
را می توان در یک شیشه چاشنی استاندارد جا داد،
600 میلیون اسپرم در یک قاشق می گنجد.
بنابراین (می بخشید اگر یک لحظه گنده گویی می کنم)
هر شیشه چاشنی می تواند حاوی شگرف ترین احتمالات باشد
*نویسنده: سلمان رشدی
مترجم: مهدی صحابی
ناشر: تندر، 687 صفحه
برنده جایزه بوکر
و جایزه بوکر بوکر در 1993 (بهترین برنده بوکر در 25 سال اول)
برنده بهترین رمان خارجی در ایران (1364)
قیمت 16.20$ !
Labels: Book 2 Comments
October 14, 2007
October 12, 2007
October 9, 2007
یه سال و نیم پیش
بازی چهار نفره ای شروع شد
که دیروز یکی از نفراتش با jet plane رفت
رفت که شاید یه روزی بشه ناخدای jet plane
پارسال موقع تولدم یکی دیگه از نفراتش
بعد از نمایشنامه ای که نوشته بود برام
یه نوشته هم داد بهم
و عجیب الان می طلبید خوندنش
نوشته بود:
" ... گذشت و گذشت، چون گذشتن بی لحظه ای درنگ، ذات زندگی ِ. گذشت و روزایی رسید که دیگه نبودی و من واسه از دست دادن دوستی ِ ناراحت بودم. ولی انگار از دست دادن هم ذات زندگی ِ."
"... و می دونم اگه زندگی، می گذره، اگه زندگی چیزا یا کسایی رو ازت می گیره، ردها رو نمی تونه پاک کنه."
"مهم نیست که آینده چی میشه، تو کجاش می افتی و من کجاش، مهم در حضوره. مهم همین مکث ِ. که وجود داره."
"حس می کنم حلقه ای نامرئی وجود داره، که واسه همیشه تو دستای ماها می درخشه. حس می کنم اون حلقه هه، ماها رو از ورای فاصله ها کنار هم نگه می داره."
حلقه ای نامرئی وجود داره،
که واسه همیشه تو دستای ماها می درخشه
October 8, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)
