بده .. بدبد ... چه اميدي؟ چه ايماني؟ ...
كَرك جان خوب مي خواني
من اين آواز پاكت را در اين غمگين خراب آباد،
چو بوي بالهاي سوخته ات پرواز خواهم داد
گرت دستي دهد با خويش در دنجي فراهم باش
بخوان آواز تلخت را، ولكن دل به غم مسپار
كرك جان! بنده ي دم باش ...
... بده ... بدبد ... ره هر پيك و پيغام و خبر بسته ست
نه تنها بال و پر، بال ِ نظر بسته ست
قفس تنگ است و در بسته ست ...
كَرك جان راست گفتي، خوب خواندي، ناز ِ آوازت
من اين آواز تلخت را ...
... بده ... بدبد ... دروغين بود و هم لبخند و هم سوگند
دروغين است هر سوگند و هر لبخند
و حتي دلنشين آواز ِ جفت ِ تشنه ي پيوند ...
من اين غمگين سرودت را
هم آواز پرستوهاي آه خويشتن پرواز خواهم داد
بشهر آواز خواهم داد ...
... بده .. بدبد ... چه پيوندي؟ چه پيماني؟ ...
كَرك جان خوب مي خواني
خوشا با خود نشستن، نرم نرمك اشكي افشاندن
زدن پيمانه اي – دور از گرانان – هر شبي كنج شبستاني.
March 28, 2005
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment